سیاست های کلان حکومتی و حتی حزبی و محلی باید حول جمع کردن تمام اقشار جامعه در حوزه های گوناگون اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به دور هم باشد تا با بهره گرفتن از یک اتحاد جمعی و تعلق خاطر درونی تمام جامعه از مرزبندی های اجتماعی (تفرقه و چند دستگی) جلوگیری کند.
ایران تنها کشور منطقه و خاورمیانه است که مرزهای طبیعی خدادادی و امتزاج بالای قومی را دارد که این دو عامل خود سبب حفظ تمامیت ارضی می شود و کشور را از تهدید دور می کند.
طبیعت و نفس اعتراضات و بعضاً استقامت و جلوگیری از اجرای طرح ها و برنامه های عمرانی که از سوی دولت ها در مناطق صورت می گیرد بخاطر سطح واکنش افراد از فرط بیم و ترس از خسارات ناشی از این طرح ها در آینده است و همین باعث بی تفاوتی و انفعال جامعه و واکنش منفی آنها در برابر دولت و یا مجریان طرح ها می شود.
در دهه نخست انقلاب برغم تمام نقصان های ناشی از فروپاشی ساختار حکومت قبلی و شروع جنگ تحمیلی در راستای رفع همین معضلات پیش می رفت.اما متاسفانه در دهه های بعد با روی کار آمدن برخی از دولت های غرب گرا بصورتی تقریباً بدون وقفه سیاست ها و برنامه های نئولیبرالی دنبال شد و راه نابرابری در پیش گرفته شد.نتیجه هم این شد که امروز واژگانی چون اختلاس؛ دزدی؛ فساد و ….. به پر مصرف ترین واژگان در فضای کشور شده اند.
کشکان رود که امروز خیلی ها به دنبال مصادره کردن نام آن از چگنی هستند نسل های نسل آهنگ رقص و پایکوبی کودکان شاهیوند بوده؛ کشکان آینه و تجلی گاه گذشته تا به امروز چگنی است.
با توجه به شایعه امروز 6 تیر ماه 1401 در شبکه های اجتماعی لرستان در باب انتقال قطعی پادگان نظامی تیپ ۲۸۴ شهید رستمی سراب نای کش به استان ایلام باید آن را فقط یک موضوع مرتبط به شهرستان چگنی قلمداد نکرد و از آن به عنوان یک مشکل استانی یاد کرده و نام برد.
اکنون که دولت انقلابی تصمیم و اراده به حذف این فسادهای ریشه دار و از بین بردن تناقص میان قدرت خرید مستضعفان با مرفهان گرفته است بی انصافی است که با شانتاژ های بی اساس و بدون صبر و شکیبایی در نزاع با دولت قرار بگیریم.