واقعيت آن است كه نمايندگان مناطق توسعه نيافته معمولا بيشتر درگير مطالبات محلي هستند و كمتر خود را درگير مطالبات ملي مي كنند. تحليل ساده اي بر نطق هاي آن ها و سخنراني آن ها نشان مي دهد اين نمايندگان كمتر شناخت كاملي از موضوعات ملي دارند و برداشت آن ها معمولا اطلاعات سطحي است كه همه آن ها را مي دانند.