محال است از بالاگریوه باشی و با صدای مویه هایش دلت از جا کنده نشود. وقتی غمگین می خواند گویی غم تمام دنیا بر سرت آوار می شود؛ آنچنان که مجال فکر کردن به هیچ چیز دیگری جز موسیقی را به مخاطبش نمی دهد. وقتی شاد می خواند زینت بخش مجالش عروسی و شادی مردم است؛ گاهی وسط تصنیفهای زیبا و شادش خندهای از ته دل می زند بی آنکه فکر کند به موسیقیاش لطمه می زند و اتفاقا راز محبوبیتش هم همین است. بی ریا می خواند و برای همه می خواند.