سالمندی و شکاف نسلی تشدید شده در سایه ارتباطات دیجیتالی

به گزارش گفتار ما ۲۴، مجتبی ترکارانی در گفتگو با خبرنگار ما گفت: با رشد میزان دسترسی جامعه به تکنولوژی های ارتباطی و تفاوت در سطح دسترسی بین رده های سنی مختلف این اختلاف نسلی بسیار گسترده تر و حتی عمیق تر شده است، گرچه در میزان و نوع استفاده افراد جوان و سن بالا تفاوت زیادی وجود دارد ولی تحقیق و اطلاعات مشخصی که بیانگر این وضعیت باشد کمتر وجود دارد.

وی افزود: افراد مسن، توان تطبیق خود را با شرایط فناورانه جدید ندارند و خطر حذف انها از چرخه روابط اجتماعی وجود دارد به شکلی که می توان از این نسل به عنوان مطرودان دنیای مجازی یاد کرد، کسانی که توان حضور و کنشگری در دنیای مجازی را ندارند و حضور کم رنگی در این فضا دارند و در انجام امور مجازی خود را وابسته به دیگران و جوانترها می بینند. اگر تا دیروز ملاک استقلال و توانایی فرد از دیگران داشتن سواد نوشتاری بود امروزه وجود انواع سواد به خصوص سواد رسانه ای ملاک توانایی و توانمندی افراد شده است و افراد حس می کنند بدون آن توانایی ارتباطات اجتماعی کمتری دارند و به دیگران وابسته هستند.

این جامعه شناس یاداور شد: این تفاوت به خصوص بین نسل پدربزرگ ها و مادربزرگ ها با نوه ها در خانواده ها بیشتر مشهود است، بزرگترها کمتر با این فضا آشنا بوده و تجربیات و دانش آنها معمولا در قیاس با اطلاعات دنیای مجازی کم جلوه می کند و توان و تمایل آشنایی با این فضا را ندارند و چنین می شود که از دید نوه ها این بزرگترها ادم های ناتوان و حتی کم اطلاعی تصور می شود بنابراین این وضعیت انها به مرور به عنوان گروه مرجع افراد خانواده و سنین پایین تر کنار  می رود  و به نقش های تشریفاتی بدل می شوند.

ترکارانی یادآور شد: گاه این گونه به نظر می رسد که اگر سالمندان خانه اعم از  پدربزرگ و مادربزرگ ها از توان و تمکن مالی برخوردار باشند که بتوانند برای نوه های خود در منزل شان اسباب دسترسی به اینترنت شبانه روزی، فضای دور از سرزنش والدین و حتی تغذیه مناسب را فراهم کنند منزل انها به محیطی خوب برای نوه ها تبدیل می شود و به ارتباط بین ۲ نسل کمک می کند ولی اگر توان فراهم کردن اینها را نداشته باشد و محیط خانه انها فارغ از این امکانات باشد، تمایل به ارتباط حضوری و تلفنی کمتر می شود و این شیوه ارتباط به مروربه کاهش فضای احساسی و عاطفی نیز خواهد انجامید.

وی در خصوص راهکارهای حل این مشکل می گوید: بالابردن توانایی و سواد رسانه ای سالمندان یک پیشنهاد است به طوری که هم بتوانند خود را با این شرایط تطبیق دهند و از امکانات دنیای امروز برای عرضه داشته ها و پتانسیل و حتی تجربیات خود به زبان دیجیتال استفاده کنند و با کسب سرمایه های فرهنگی و شخصیتی منزلت خود را در چشم دیگران به خصوص نسل کوچکتر تقویت کنند.

این جامعه شناس با بیان اینکه نگاه بزرگترها به کوچکترها به یکدیگر نیاز به تغییر دارد، گفت: بزرگترها فکر می کنند که کوچکترها در دنیای مجازی کاملا بیکار و سرگردان هستند و صرفا وقت تلف می کنند و حتی  غرق در اسیب های اجتماعی هستند و باید خیلی مواظب انها بود که غرق مشکلات این فضا نشوند، البته این نگرش بهره ای از واقعیت دارد ولی همه واقعیت نیست.

در این خصوص می توان یادآور شد: نسل جوانتر تصور می کند تاریخ با داشتن اینترنت شروع شده و نسل گذشته که این امکانات را نداشته اند در نادانی و فلاکت زندگی کرده اند. و اینها به مدد تکنولوژی بسیار باهوش و توانمند و آگاه هستند و ناتوانی نسل گذشته در تطبیق با فناوری را نشانه کند ذهنی آنها می دانند و منزلت اجتماعی مناسب برای انها در خانواده نمی پذیرند که همین تصورات نقش زیادی در گسترش شکاف نسلی دارد ؛ شکافی که با گفتگوی نسلی می توان آن را برطرف کرد و بعبارتی؛ تصورات این ۲ نسل به یکدیگر تا حدی با گفت و گو  قابل اصلاح است.