همه آنچه درباره درمان میکروب معده بایست بدانیم
به گزارش روشنا نیوز، هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) یک باکتری گرم منفی است که تقریبا نیمی از مردم جهان به آن آلوده هستند. هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی و مارپیچی شکل است که می‌تواند در لایه‌های زیرین مخاطی معده انسان، رشد کند. با وجود این که اسیدیته بالای معده، اکثر میکروب‌های معده را از بین می‌برد، اما هلیکوباکتر پیلوری به علت توانایی بالا در ایجاد تطابق با محیط، برای مدت طولانی در محیط زنده می‌ماند.
درمان اچ پیلوری با داروها:
درمان افراد با سابقه بیماری زخم معده، زخم فعال معده یا دوازدهه مرتبط با عفونت هلیکوباکترپیلوری، توسط آنتی بیوتیک‌های خوراکی و داروهای کاهش دهنده اسید معده از دسته مهارکننده‌های پمپ پروتون صورت می‌گیرد. درمان موفقیت آمیز با بهبود زخم، جلوگیری از بازگشت زخم و کاهش خطر عوارض ناشی از زخم همچون خونریزی همراه است.
برای ریشه کن کردن عفونت در کشورهای مختلف، با توجه به مقاومت بدن افراد نسبت به آنتی بیوتیک‌ها، چگونگی درمان و انتخاب نوع داروها متفاوت است و به صورت درمان‌های ۳ یا ۴ دارویی با حداقل دو دارو از دسته آنتی بیوتیک‌ها توصیه می‌شود. با این کار خطر شکست درمان و مقاومت آنتی بیوتیکی نیز کاهش می‌یابد.
در حداکثر ۲۰ درصد از افراد تحت درمان ممکن است عفونت هلیکوباکترپیلوری پس از اتمام اولین دوره درمانی، ریشه‌کن نشود و پاسخ‌های درمانی مناسب مشاهده نگردد. در این صورت یک رژیم درمانی ۱۴ روزه دیگر که شامل یک مهارکننده پمپ پروتون و دو آنتی بیوتیک به گونه ایی که حداقل یکی از آنتی بیوتیک‌های مورد استفاده متفاوت از نخستین رژیم درمانی باشد، برای بیمار در نظر گرفته می‌شود.
پس از اتمام درمان هلیکوباکترپیلوری، معمولا جهت پایش و اطمینان از برطرف شدن عفونت، تکرار تست تنفسی یا مدفوع برای بیمار در نظر گرفته می‌شود.
داروی گیاهی برای کشتن میکروب معده
اگرچه آنتی بیوتیک‌ها اغلب در درمان هلیکوباکتر پیلوری و ریشه کنی میکروب معده موثرند، اما استفاده طولانی مدت از آن‌ها می‌تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود و همچنین فلور طبیعی سیستم گوارشی را تغییر دهد. از این رو، نیاز به درمان‌های طبیعی به عنوان یک رویکرد مکمل و جایگزین وجود دارد. به ویژه این مورد در افرادی که واکنش‌های نامطلوب به داروها را تجربه می‌کنند، در پیروی از رژیم‌های درمانی دارویی مشکل دارند و یا معدود افرادی که به علت مقاومت آنتی بیوتیکی، به درمان‌های ارائه شده، پاسخ مناسبی نشان نمی‌دهند، بیش از سایرین صدق می‌کند.
داروهای گیاهی برای عفونت معده با بروز خواص ضد میکروبی، مهار چسبندگی و رشد باکتری‌ها، ضد التهابی و آنتی‌اکسیدانی، طیف وسیعی از مکانیسم‌های اثر را در برابر هلیکوباکتر پیلوری نشان می‌دهند. این درمان‌های طبیعی به کاهش علائم، بهبودی در پوشش معده و جلوگیری از عوارض مرتبط با عفونت هلیکوباکتر پیلوری کمک می‌کنند.
اکثر درمان‌های طبیعی مورد تایید جمعیت اچ پیلوری را در معده کاهش می‌دهند، اما قادر به ریشه کنی دائم نیستند. از این رو، نباید به طور خودسرانه درمان توصیه شده برای هلیکوباکتر پیلوری را با داروهای طبیعی جایگزین کنید. با تایید پزشک می‌توانید از داروی گیاهی برای عفونت معده ناشی از اچ پیلوری به عنوان درمان کمکی استفاده کنید. به ویژه اگر به عفونت مزمن هلیکوباکتر پیلوری مبتلا هستید و یا نیاز به رویکرد جامع تری برای مدیریت سلامت خود دارید.
در ادامه به بررسی داروهای گیاهی برای کشتن میکروب معده که موضوع تحقیقات متعدد آزمایشگاهی، حیوانی و بالینی قرار گرفته اند، می‌پردازیم.
شیرین بیان:
ریشه شیرین بیان یا لیکوریس یک درمان طبیعی رایج برای زخم معده است. با استناد به نتایج مطالعات، گلیسیریزین، ایزولیکوئی ریتی ژنین و لیکوچالکون A موجود در شیرین بیان، فعالیت‌های ضد التهابی و ضد میکروبی در برابر هلیکوباکتر پیلوری نشان داده اند. در شرایط آزمایشگاهی، عصاره‌ها و ترکیبات جداسازی شده از شیرین بیان علاوه بر مهار رشد هلیکوباکتر پیلوری، قادر به القای آپوپتوز نیز هستند که می‌تواند به ریشه کنی باکتری کمک کند. همچنین به نظر می‌ر‌‌سد که شیرین بیان به جلوگیری از چسبیدن هلیکوباکتر پیلوری به دیواره‌های سلولی کمک می‌کند.
با وجود داده‌های آزمایشگاهی مطلوب، نتایج حاصل از بررسی مدل‌های حیوانی و انسانی، محدود و متناقض است. به عنوان نمونه، مطالعاتی به اثرات مثبت مصرف شیرین بیان به تنهایی و یا به صورت ترکیبی با سایر گیاهان دارویی در کاهش کلونیزاسیون هلیکوباکتر پیلوری در موش‌های مبتلا به زخم معده اشاره دارند. در مقابل، پژوهش‌هایی نیز به ارزیابی اثربخشی عصاره شیرین بیان در ریشه‌کنی عفونت‌های هلیکوباکتر پیلوری در افراد مبتلا به زخم معده پرداخته اند و هیچ اثر درمانی قابل‌توجهی را گزارش نکرده‌اند. مطالعاتی نیز استفاده از شیرین بیان را به عنوان یک داروی گیاهی معده ایمن (در مصرف کوتاه مدت)، ارزان و موثر برای ریشه‌کنی هلیکوباکتر پیلوری را به رسمیت شناخته اند. از این رو، بکارگیری شیرین بیان در برخی شرایط مانند مواردی که عدم تحمل یا منع مصرف بیسموت در درمان چهار دارویی وجود دارد و یا در مقابله با سویه‌های مقاوم یا عفونت عود کننده، پیشنهاد داده شده است.
شیرین بیان به عنوان یکی از اجزای اصلی فرمولاسیون‌های ضد زخم معده موجود در بازار دارویی است و در محصولات متعددی از آن استفاده شده است. به عنوان مثال، شیرین بیان به عنوان ماده موثره در محصولات تخصصی التیام بخش زخم معده همچون گاسترودین و درگلیس استفاده شده است.
با این وجود مصرف شیرین بیان ممکن است برای همه افراد مناسب نباشد. به عنوان نمونه مصرف بی رویه شیرین بیان و فرآورده‌های آن به علت تحریک غدد فوق کلیوی و ترشح بیش از حد هورمون آلدوسترون، ممکن است سبب دفع بیش از حد پتاسیم از بدن، احتباس سدیم، ادم و افزایش فشار خون گردد. جهت کسب اطلاعات بیشتر پیرامون عوارض جانبی و تداخلات دارویی شیرین بیان می‌توانید به مقاله “شیرین بیان با نام علمی Glycyrrhiza Glabra L” تالیف و ترجمه دکتر شیدا احمدی کولایی مراجعه نمایید.
آویشن:
آویشن به طور سنتی برای درمان مشکلات گوارشی مختلف، از جمله عفونت هلیکوباکتر پیلوری استفاده می‌شود. چندین مطالعه آزمایشگاهی خواص ضد باکتریایی آویشن را در برابر هلیکوباکتر پیلوری بررسی کرده اند. تیمول و کارواکرول موجود در اسانس آویشن، با ایجاد اختلال در غشای سلولی باکتری از رشد هلیکوباکتر پیلوری جلوگیری می‌کند. به علاوه، ترکیبات فنولی این گیاه ممکن است به کاهش التهاب در پوشش معده کمک کنند.
یک مطالعه منتشر شده در مجله Ethnopharmacology در سال ۲۰۱۳ نشان داده است که ترکیبی از عصاره آویشن و سیر باعث کاهش عفونت هلیکوباکتر پیلوری در موش‌ها می‌شود. مطالعات انسانی محدود نیز به اثرات استفاده از آویشن، به عنوان درمانی برای عفونت هلیکوباکتر پیلوری پرداخته اند. یک مطالعه کوچک منتشر شده در مجله Clinical Gastroenterology در سال ۲۰۱۷ نشان داد که ترکیبی از آویشن و سایر عصاره‌های گیاهی به طور قابل توجهی عفونت هلیکوباکتر پیلوری را در بیماران مبتلا به گاستریت مزمن کاهش می دهد. نتایج یک مطالعه در ایران نشان می‌دهد که گیاه آویشن دارای اثر ضد نفخ، ضد بلغم، تنظیم دستگاه گوارش و همچنین اثر ضد باکتریایی بر عامل اصلی زخم معده، هلیکوباکتر پیلوری است.
زردچوبه:
کورکومین، ماده فعال موجود در زردچوبه، یک آنتی اکسیدان با خواص ضد التهابی برجسته است. کورکومین در ریشه‌کنی هلیکوباکتر پیلوری و همچنین در ترمیم آسیب معده ناشی از هلیکوباکتر پیلوری بسیار موثر است. خواص ضد میکروبی کورکومین ممکن است به توانایی آن در مهار بیان ژن‌های دخیل در چسبندگی هلیکوباکتر پیلوری و اختلال در ساختار غشای باکتری باز گردد. کورکومین آنزیم مسئول بیوسنتز اسیدهای آمینه آروماتیک را در اچ پیلوری را مهار می‌کند که مشخصه مهمی از درمان‌های دارویی آنتی باکتری است. چرا که انسان به این آنزیم جهت بیوسنتز اسیدهای آمینه وابسته نیست. کورکومین در مطالعات حیوانی نیز تاثیر قوی بر ریشه‌کنی پیلوری نشان داده است. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۹، موش‌های آلوده به هلیکوباکتر پیلوری با ترکیبی از کورکومین و آنتی بیوتیک درمان شدند. نتایج نشان داد که کورکومین به طور قابل توجهی کلونیزاسیون و التهاب هلیکوباکتر پیلوری را کاهش داده است.
مطالعات انسانی متعددی به بررسی میزان کارایی کورکومین در بیماران مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری پرداخته اند که از این میان، تنها یک مورد کورکومین را در از بین بردن عفونت هلیکوباکتر پیلوری یا علائم مرتبط با آن ناکارآمد دانسته است. در سایر پژوهش‌ها، کورکومین به عنوان یک درمان کمکی، به طور قابل توجهی باعث کاهش کلونیزاسیون هلیکوباکتر پیلوری و بهبود علائم شد.
کورکومین اثرات ضد هلیکوباکتر پیلوری امیدوارکننده‌ای را در مطالعات مختلف نشان داده است. با توجه به نتایج مطالعات، می توان از کورکومین موجود در زردچوبه به عنوان یکی از داروهای گیاهی برای کشتن میکروب معده نام برد. کورکومین با توجه به اثرات بیولوژیکی ارزشمند، یکی از شناخته شده ترین داروهای گیاهی است. برای آشنایی بیشتر با محصولات حاوی این ضدالتهاب برجسته، می‌توانید از گروه محصولات کورکومین (زردچوبه) داروکده دیدن نمایید.
سیر:
فعالیت آنتی هلیکوباکتر پیلوری سیر در مطالعات متعدد گزارش شده است و از آلیسین و سایر ترکیبات دی آلیل سولفور سیر، به عنوان مهار کننده‌های رشد باکتری نام برده شده است. آلیسین سیر ریشه‌کنی باکتری و التیام زخم‌های گوارشی را سرعت می‌بخشد. در کشت‌های آزمایشگاهی، عصاره سیر از رشد هلیکوباکتر پیلوری جلوگیری می کند. استفاده از سیر در مطالعات حیوانی نیز در کاهش شدت التهاب و آسیب معده ناشی از هلیکوباکتر پیلوری مطالعات حیوانی موثر است. چندین مطالعه انسانی به بررسی اثر سیر در مقابله با عفونت هلیکوباکتر پیلوری پرداخته اند، اما یافته‌های این تحقیقات متناقض و غیرقطعی بوده‌اند. این تفاوت‌ها ممکن است به دوز و مدت بهینه مصرف باز گردد. با این وجود، نتایج حاصل از مطالعات اخیر بر جنبه‌های مثبت مصرف و درمان میکروب معده با سیر، تاکید دارند. به طوری که هنگامی که سیر به عنوان درمان کمکی برای عفونت هلیکوباکتر پیلوری استفاده می‌شود، ممکن است بدون افزایش عوارض جانبی، اثرات درمانی بهتری مشاهده گردد.
بسیاری از افراد به دلیل بوی تند سیر خام، مایل استفاده از داروهای گیاهی حاوی سیر به فرم دارویی قرص یا کپسول هستند. استفاده از این محصولات فرآوری شده، علاوه بر رفع مشکل بوی ناخوشایند و طعم کمتر، حاوی مقدار ثابتی از ترکیبات فعال هستند. این دوز معین برای افرادی که می‌خواهند از دریافت کافی این ماده ارزشمند، مطمئن شوند، مفید خواهد بود. افزون بر این، برخی از افراد ممکن است در هنگام مصرف سیر خام مشکلات گوارشی مانند نفخ، گاز یا ناراحتی معده را تجربه کنند.
بره موم:
بره موم یا پروپولیس از جمله مواد طبیعی است که در طب سنتی ملل مختلف از جمله ایران کاربرد درمانی داشته و اثرات بیولوژیکی متعددی همچون خواص ضد باکتری، ضد التهابی، آنتی اکسیدانی، تعدیل سیستم ایمنی، ضد آلرژی و ضد سرطانی از آن ذکر شده است.
چندین تحقیق آزمایشگاهی فعالیت ضد میکروبی پروپولیس علیه هلیکوباکتر پیلوری را بررسی کرده‌اند. این مطالعات ضمن گزارش سطوح مختلفی از مهار رشد هلیکوباکتر پیلوری، پروپولیس را در آسیب به غشای سیتوپلاسمی باکتری موثر دانسته اند. به ویژه هنگامی که پروپولیس با سایر عوامل ضد باکتریایی مانند آنتی بیوتیک‌ها ترکیب شود، اثرات هم افزایی نشان می‌دهد. مدل‌های حیوانی نیز اثرات استفاده از مکمل پروپولیس در کاهش شدت التهاب معده و آسیب ناشی از هلیکوباکتر پیلوری را مثبت ارزیابی نموده‌اند. کارآزمایی‌های بالینی انسانی محدودی برای بررسی اثربخشی پروپولیس در برابر عفونت هلیکوباکتر پیلوری وجود دارد. یک مطالعه آزمایشی کوچک منتشر شده در سال ۲۰۱۸ نشان داد که مکمل بره موم به مدت ۴ هفته به طور قابل توجهی کلونیزاسیون هلیکوباکتر پیلوری را در بیماران مبتلا به التهاب معده خفیف کاهش می دهد. با این وجود به دلیل تعداد کم مطالعات انسانی و تنوع در طراحی مطالعه، به تحقیقات بیشتری برای درک کامل اثربخشی و مزایای بالقوه پروپولیس در درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری نیاز است.
سیاه دانه:
سیاه دانه قرن‌هاست که برای درمان بیماری‌های مختلف از جمله مشکلات گوارشی استفاده می شود. عصاره آبی و اتانولی سیاه دانه در مطالعات آزمایشگاهی فعالیت ضد هلیکوباکتر پیلوری قوی از خود نشان داده اند و تیموکینون به عنوان مسئول اصلی خواص ضد باکتریایی سیاه دانه معرفی شده است. افزون بر این، سیاه دانه دارای خواص ضد التهابی است که ممکن است به کاهش علائم مرتبط با عفونت هلیکوباکتر پیلوری مانند درد شکمی و التهاب نیز کمک کند. سیاه دانه همچنین ممکن است به حفظ میکروبیوم روده کمک کند که برای جلوگیری از عفونت هلیکوباکتر پیلوری و کاهش خطر عوارض مهم است.
برخی از آزمایشات بالینی مصرف پودر یا روغن سیاه دانه در مهار عفونت هلیکوباکتر پیلوری را قابل مقایسه با درمان سه دارویی ارزیابی نموده اند. برخی از تحقیقات نیز نشان می‌دهند که افزودن روغن سیاهدانه به درمان سه‌گانه رایج، احتمال ریشه‌کنی هلیکوباکتر پیلوری را بیشتر از درمان سه‌گانه به تنهایی افزایش می‌دهد.
در حالی که شواهد امیدوارکننده ای در مورد فواید بالقوه سیاه دانه در برابر هلیکوباکتر پیلوری وجود دارد، همچنان به تحقیقات بالینی جامع برای درک کامل اثرات و دوز بهینه نیاز است.
کلم بروکلی:
سولفورافان از خانواده ایزوتیوسیانات‌ها که بالاترین میزان آن در بروکلی و جوانه‌های آن وجود دارد ممکن است با مهار آنزیم اوره آز، علیه هلیکوباکتر پیلوری موثر باشد. جوانه کلم بروکلی دارای اثر آنتی اکسیدانی است که التهاب را کاهش می‌دهد و سلامت روده را بهبود می‌بخشد. سولفورافان موجود در جوانه کلم بروکلی، ممکن است باعث کاهش چسبندگی هلیکوباکتر پیلوری به پوشش معده و ممانعت از ایجاد عفونت شود. همچنین از دیگر فواید بالقوه جوانه کلم بروکلی، القای آپوپتوز در سلول‌های آلوده به هلیکوباکتر پیلوری است که به حذف باکتری از معده کمک می‌کند. یافته نشان می‌دهد که سولفورافان، نه تنها ممکن است یک اثر ضد باکتری مستقیم بر کلونیزاسیون هلیکوباکتر پیلوری داشته باشد، بلکه ممکن است از طریق تنظیم پاسخ ایمنی میزبان در برابر استرس اکسیداتیو و التهاب منجر به کاهش اولیه کلونیزاسیون هلیکوباکتر پیلوری شود. با این وجود، نتایج پژوهش‌های بالینی نشان می‌دهد که سولفورافان به ویژه در عفونت‌های شدید هلیکوباکتر پیلوری به اندازه درمان‌های دارویی موثر نیست.
زنجبیل:
مطالعات متعددی به ارزیابی پتانسیل درمانی زنجبیل در عفونت هلیکوباکتر پیلوری پرداخته اند. زنجبیل حاوی ترکیباتی مانند شوگائول و جینجرول است که فعالیت ضد التهابی و ضد میکروبی از خود نشان داده اند. به علاوه، سایر ترکیبات زیست فعال زنجبیل، مانند فلاونوییدها و اسیدهای فنولیک نیز در افزایش اثرات درمانی نقش دارند. مطالعات آزمایشگاهی حاکی از این است که عصاره‌های زنجبیل قادر به مهار رشد باکتری هلیکوباکتر پیلوری به طور موثری هستند. به طوری که نتایج برخی از مطالعات بیان می‌کند که زنجبیل ممکن است بهتر از برخی آنتی‌بیوتیک‌های متداول عمل کند. در تایید این نتایج، مکمل زنجبیل شدت التهاب و آسیب معده ناشی از هلیکوباکتر پیلوری را در موش‌های آلوده کاهش می‌دهد. کارآزمایی‌های بالینی محدود نیز به بررسی میزان اثربخشی زنجبیل در درمان عفونت‌های هلیکوباکتر پیلوری پرداخته اند. بر طبق نتایج حاصل از مطالعات انسانی، اگرچه زنجبیل به عنوان یک درمان طبیعی بالقوه برای درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری نویدبخش است، اما همچنان به تحقیقات بیشتری نیاز است. با این وجود، داده‌هایی وجود دارد که از اثرات مثبت مصرف زنجبیل در ترکیب با سایر داروهای طبیعی یا آنتی بیوتیک‌های رایج، برای افزایش اثربخشی درمان حمایت می‌کند. به علاوه زنجبیل ممکن است به کاهش علائم مرتبط با عفونت هلیکوباکتر پیلوری، مانند درد شکم، تهوع و استفراغ نیز کمک کند.
زنجبیل علاوه بر خواص ضد التهابی، به عنوان کارآمدترین گیاه دارویی ضد تهوع نیز شناخته می شود. از این رو برای یافتن فرمولاسیون‌های حاوی زنجبیل، می‌توانید از محصولات ضد تهوع موجود در داروکده دیدن نمایید.
چای سبز:
چای سبز حاوی گروهی از ترکیبات پلی فنولی به نام کاتشین است که خواص ضد میکروبی دارند. کاتشین‌ها و به ویژه اپی گالوکاتشین گالات (EGCG)، از رشد هلیکوباکتر پیلوری در شرایط آزمایشگاهی جلوگیری می‌کنند. فلاونوییدهایی مانند کوئرستین و کامفرول موجود در چای سبز نیز دارای فعالیت‌های ضد التهابی و ضد میکروبی هستند. عصاره چای سبز در مدل‌های حیوانی نیز قادر به کاهش کلونیزاسیون هلیکوباکتر پیلوری و بهبود علائم التهابی در حیوانات آلوده است.
مطالعات اپیدمیولوژیک متعددی اثرات مصرف چای سبز بر عفونت هلیکوباکتر پیلوری را بررسی کرده اند. تحقیقات اخیر یک مطالعه نشان می‌دهد که نوشیدن چای سبز به طور منظم با کاهش بروز عفونت هلیکوباکتر پیلوری در افراد مبتلا به زخم اثنی عشر مرتبط است. مصرف چای سبز زمانی که قبل از عفونت مصرف شود، از التهاب مخاط معده جلوگیری می کند و زمانی که بعد از ایجاد عفونت مصرف شود، از شدت گاستریت می‌کاهد.
روغن زیتون:
روغن زیتون و به ویژه ترکیب موثره اولئوروپین موجود در آن، در مهار رشد هلیکوباکتر پیلوری موثر است و ممکن است در پیشگیری و کاهش شدت عفونت نقش داشته باشد. بر طبق داده‌های علمی حاصل از مطالعات، اگرچه روغن زیتون در شرایط آزمایشگاهی فعالیت ضد پیلوری قابل توجهی داشته، اما در ریشه‌کنی هلیکوباکتر پیلوری در محیط های بالینی اثربخشی متوسطی نشان داده است.
پروبیوتیک:
علاوه بر داروهای گیاهی، پروبیوتیک‌ها به عنوان درمان‌های طبیعی برای مقابله با عفونت معده هلیکوباکتر پیلوری شناخته می‌شوند. پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده و دارای اثرات سودمند بر سلامت انسان از جمله مهار عفونت هلیکوباکتر پیلوری می‌باشند. لاکتوباسیلوس‌ها به عنوان دسته ای از پروبیوتیک‌ها به طور طبیعی در دستگاه گوارش انسان وجود داشته و در برابر اسید و صفرا مقاوم هستند و بنابراین کاندید مناسبی برای درمان بیماری‌های معده مرتبط با هلیکو باکتر پیلوری محسوب می‌شوند. پروبیوتیک‌ها می‌توانند در دستگاه گوارش با هلیکوباکتر پیلوری رقابت کنند و التهاب به وجود آمده بر اثر هلیکوباکتر پیلوری را کاهش دهند. لاکتوباسیلوس‌ها با تولید لاکتیک اسید، فعالیت آنزیم اوره آز را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهند. افزون بر این، این میکروارگانیسم‌های زنده، به طور معناداری خاصیت چسبندگی به بافت و کلونیزاسیون هلیکوباکتر پیلوری را کم می‌کنند. پس از نتایج موفقیت آمیز مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی، کارآزمایی‌های بالینی متعددی تاثیر مثبت پروبیوتیک‌ها بر مهار عفونت هلیکوباکتر پیلوری را تائید کرده اند. متاآنالیز‌های منتشر شده از مطالعات انسانی افزودن پروبیوتیک‌ها به درمان سه گانه را به منظور کارایی بهتر درمان و افزایش پایبندی به رژیم درمانی توصیه نموده اند. بر این اساس، پروبیوتیک‌ها می‌توانند با کاهش خطر مقاومت آنتی‌بیوتیکی، کوتاه‌تر کردن مدت درمان و کاهش علائم، نتایج درمان را بهبود بخشند. با استناد به نتایج تحقیقات متعدد، توجه به این نکته ضروری است که جهت حصول نتیجه مطلوب، مصرف پروبیوتیک‌ها باید طولانی مدت انجام گیرد.
علیرغم نتایج امیدوار کننده، مطالعاتی نیز اثربخشی پروبیوتیک در درمان هلیکوباکتر پیلوری را فاقد مزیت قابل توجه دانسته اند. علت این امر می‌تواند به تفاوت در محصولات و فرمولاسیون‌های پروبیوتیک، عدم تعیین دقیق دوز بهینه و مدت درمان پروبیوتیک باز گردد و مقایسه نتایج در بین مطالعات را چالش برانگیز کند.
برای کاهش عفونت هلیکوباکتر پیلوری باید اقدامات پیشگیرانه با توجه به عادات زندگی فرد انجام شود. با توجه به افزایش میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی، داروهای گیاهی برای کشتن میکروب معده، درمان‌های پروبیوتیک‌ها و برخی درمان‌های نوظهور به عنوان درمان‌های جایگزین بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته اند.
ارسال دیدگاه