منابع از دست رفته استان لرستان

مهدی میرزاوند، روزنامه نگار تحقیقی و پژوهشگر مسائل اجتماعی لرستان طی یادداشتی که برای پایگاه خبری روشنا ارسال کرده است، نوشت: در این سری مقالات تحقیقی سعی دارم واقعیات نانوشته و ناخوانده توسعه ایران و عوامل توسعه نیافتگی بلاد لرنشین خصوصا استان لرستان را تشریح کنم لکن برای نتیجه گیری و برداشت دقیق از توسعه نامتوازن کشور، منابع بالقوه و بالفعل دو استان اصفهان و لرستان را انتخاب کردم،
در ابتدا مروری داریم به طرح آمایش سرزمین که هدف اش مدیریت مطلوب فضا از رهگذر تنظیم رابطه انسان ، فضا و فعالیت های انسان در فضا با دیدی بلند مدت بمنظور بهره برداری بهینه از امکانات و همچنین پیدا کردن نقش و مسئولیت هر استان بر اساس توانمندی ها و قابلیت های هر منطقه با دیگر مناطق است. ( منبع مطالعه آمایش سرزمین)
آمایش سرزمین استان اصفهان قاعدتا میبایست به صنایع و گردشگری التفات داشته باشد بطوریکه مازاد منابع مالیاتی استان اصفهان بودجه یازده استان را تامین میکند، اصفهان با بیش از ۹ هزار واحد صنعتی و تولیدی و ۲۵۰ هزار واحد صنفی، صنعتی‌ترین استان است ،و با بیشترین جاذبه های تاریخی استان اول گردشگری نامیده میشود، اما سیری ناپذیری اصفهان فقط معطوف به این دو نمی باشد بلکه علیرغم اینکه استانی خشک می باشد اما در کشاورزی آنجا که سهم آمایش سرزمین لرستان می باشد، استان اصفهان با شصت هزار حفر چاه و برداشت دومیلیارد و پانصد میلیون متر مکعب آب زیر زمینی ،تولیدات محصولات زراعی کشور را بخود معطوف کرده است.
استان اصفهان ۳ درصد اراضی کشاورزی کشور را در اختیار دارد و ۷ درصد محصولات کشاورزی را تولید می‌کند که این نشان‌دهنده بهره‌وری بیشتر از منابع زیر زمینی در استان اصفهان است. از ۵ درصد اراضی استان اصفهان بیش از چهار میلیون تن تولید می شود.
حدود ۷۰ درصد اراضی کشاورزی به کشت محصولات زراعی مانند انواع غلات، حبوبات و محصولات علوفه‌ای، جالیزی و انواع سبزی و صیفی و گیاهان زینتی اختصاص می‌یابد و تولید سالانه محصولات زراعی استان در شرایط عادی حدود چهار میلیون و پانصد هزار تُن برآورد می‌شود،مجموع اراضی باغی این استان حدود ۸۰ هزار هکتار است و به‌ طور عمده انواع سیب‌ درختی، انار، به انگور، بادام، پسته، گلابی و زردآلو در باغات کشت می‌شود و مجموع تولیدات باغی و گلخانه‌ای استان در شرایط عادی حدود ۸۰۰ هزار تُن برآورد می‌شود.
از تولیدات شاخص محصولات کشاورزی استان می‌توان به شیر خام با تولید یک هزار و ۴۴۳ تُن (رتبه اول کشور)، گوشت مرغ با تولید حدود ۲۰۰ هزار تُن و تخم‌مرغ ۱۰۵ هزار تُن در سال (رتبه دوم)، گوشت قرمز با تولید ۷۰ هزار تُن در سال (رتبه پنجم)، عسل هفت هزار و سیصد تُن در سال (رتبه سوم)، گوشت بوقلمون ۱۰ هزار تُن (رتبه اول) و شترمرغ با تولید هزار تُن در سال (رتبه دوم) در سال اشاره کرد.
همچنین در بخش ماهیان زینتی با تولید ۶۷ میلیون و پانصد هزار قطعه در سال (رتبه اول)، محصولات گلخانه‌ای با تولید سالیانه ۳۰۲ هزار تُن (رتبه سوم)، پیاز با تولید سالیانه ۳۹۰ هزار تُن (رتبه دوم) و سیب‌زمینی با تولید سالانه ۵۲۸ هزار تُن (رتبه سوم) و سیب‌درختی با تولید سالانه ۲۷۷ هزار تُن (رتبه چهارم کشور) و قارچ با تولید سالیانه ۱۳ هزار تُن (رتبه سوم) هویچ( رتبه اول) به این استان اختصاص دارد.
بیش از ۳۰ نوع محصول زراعی،‌۱۸ نوع محصول باغی، ۳ نوع محصول گلخانه‌ای و سبزی و صیفی و ۸ نوع گل شاخه بریده در استان اصفهان تولید می‌شود. که سرچشمه ی این تحول بزرگ در کشاورزی اصفهان آب می باشد، براستی اگر آب از صنعت کشاورزی و مبلمان شهری اصفهان نبود این استان امروز فقط در مازاد مالیات ،توان برآورده نمودن بودجه ۱۱ استان کشور را داشت؟
اما استان لرستان با سه هزار و پانصد دهنه چشمه با رودخانه های جاری با اا درصد آب های کشور با حدود ۸۰۰ هزار هکتار سطح اراضی اما با تنها ۲۳ درصد اراضی کشاورزی آبی با تنها نیم درصد سهم استفاده از سدهای ساخته شده در استان با شش هزار حلقه چاه، بدون هرگونه زمین سازی ، پمپاژخانه ، کانال کشی با سالانه حدود ۲ میلیون و ۹۰۰ هزار تن تولیدات کشاورزی که نیمی از اقتصاد لرستان مربوط به بخش کشاورزی است، در برداشت نخود و حبوبات دیمی با کمترین درآمدزایی نسبت به محصولا کشاورزی در کشور رتبه دار( دست کنه) است، فقط جای سئوال دارد استانی با این ویژگی ها اما با ۷۸ درصد اراضی دیم چرا در آمایش سرزمین به کشاورزی توجه و تاکید دارد استانی که کشاورزان اش به اندازه تولیدات سیب زمینی اصفهان درآمد ندارد، فقط با ۲۲ درصد اراضی آبی آنهم یک کشت در سال بدون استفاده و بهره وری از آب های سرزمین اش با چه معیار و مقیاسی ، کشاورزی را در آمایش سرزمین بدون درنظر گرفتن نقش آب در کشاورزی؛ سهم لرستان محروم کرده اید در حالیکه حق آبه ی مصرفی فقط مبلمان شهری اصفهان از کشاورزی لرستان بیشتر است.