در عزای کشکان خون باید گریست

یاسر نظری چگنی، کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی طی یادداشتی که برای گفتار ما ۲۴ ارسال کرده است، نوشت: انجام بررسی های ساده در خصوص تأثیر خشک شدن کشکان رود و پیامدهای ناگوار اجتماعی؛فرهنگی و معیشتی آن بر ساکنان حوزه این رود نشان از داده های تلخی دارد که رابطه معنادار و معکوس نامناسبی را با مهاجرت و سختی زندگی آنان را معنا می کند.
در بازخوانی روایت های آمیخته با احساس درباره فاجعه تاریخی خشک شدن کشکان رود آمیخته و مرکب از آزار روحی با حکایات خاصی مواجهه خواهی شد که همگی فریادگر نوعی خشونت بر علیه آدمیت است.
در این نوشتار قصد ندارم که به علل و عوامل این فاجعه بپردازم فقط به یک توصیف شکلی و تخمینی از ابعاد این بحران و برقرار نشدن پیوند پیامد های آن و نبود برنامه های جبرانی برای خانواده های آسیب دیده است.
تهی شدن خانواده های حوزه کشکان از سوژه‌ های مثبت ادامه زندگی روستایی و ضربات مداومی که به دلیل فقر اقتصادی بر شخصیت و هویت آنان خورده است اغلب زمینه نفوذپذیری آسیب های اجتماعی و فرهنگی را این خانواده ها را بیشتر از قبل کرده است.
یکی از باورها و تصورات غلط درباره خشونت این است که پندار می کنیم که فرد یا افراد خشونت دیده حتمآ می بایست شدیدآ مورد آسیب جسمی قرار گرفته باشند.
ترویج اطلاعات ناقص و بعضآ از اساس نادرست در جریان خشک شدن کشکان رود منجر به بحران عدم اعتماد به نهادهای متولی و فقدان یک درک مشترک میان مردم و دستگاه های متولی شده است.
برای تسکین این همه آلام و رنج های روحی و روانی فضای مجازی می تواند با مشارکت های مدنی بین بخش دولتی و مردم اسیب دیده کمک کرده و بر محتوا سازی و اعمال تصمیمات و تلاش برای جلوگیری از بوجود آمدن این قبیل چالش ها راه حل های واقعی ارائه دهد.
ایجاد و تشکل گروه هایی متشکل از کارشناسان و نمایندگان بومی ساکنین این منطقه برای ارزیابی جمعی خسارات وارده ناشی از این بحران و ایفای نقش پدرانه و مسئولانه دولت از انتظارات این روزهای مردم است‌.
بحران کشکان نباید تحت هیچ شرایطی مشمول فراموشی و مرور زمان گردد چرا که آرام آرام این بحران به تغییرات ساختاری و جمعیتی در شهرستان چگنی منجر شده که امنیت را بطور مستقیم نشانه خواهد رفت.
با ادامه دار شدن و بی اهمیتی نسبت به این چالش ایماژهای افسانه ای درباره خروشانی کشکان و آبادانی حوزه تحت استفاده از آب آن همگی بدون هیچ گونه تلاشی در حال فراموش شدن است
در ادبیات مردمان اصیل شهرستان چگنی بخصوص ادبیات کلاسیک و در قسمتی هم ادبیات تاریخی با گفتمان خاص بزرگان این دیار داستان های زیادی درباره زیبایی های کشکان گفته شده است که هر کدام به معنی یک راز در دنباله روزگاران کهن این سرزمین است.
کمتر قسمتی در ایران وجود دارد که همچون شهرستان چگنی اینچنین منابع طبیعی و خدادادی داشته باشد اما اوضاع نابسامان نگهداری و حفاظت از آنها به گونه ای پیش می رود که همیشه شخصیت های فرهنگی و شاعران همه از یک استثناء حرف می زنند و آن هم استثنای فراموشی آنهاست.
فاجعه خشک شدن کشکان همچون تجربه دیگر حوادت در ذهن ها سرکوب و به فراموشی سپرده شده است اما آنچه که بحران کشکان را متفاوت و پر رنگ تر از بحران های همسنخ خود کرده است محوریت معیشت و حضور صدها خانواده در حوزه این رود است.
قوت اصلی سفره بسیاری از اهالی بخش شاهیوند و مرکزی شهرستان چگنی در جاری بودن این رود تهیه میشد که روایت تلخ امروز قحطی و نبود سفره های پربار حاصله از کشکان است.
شیوه و ماهیت نارضایتی و مطالبه گری مردم شهرستان چگنی در فاجعه خشک شدن کشکان رود متفاوت تر و بسیار عاقلانه بود و بدون هیچ گونه حاشیه سازی و ایجاد بحران و بر حسب پارامترهای شخصیتی و هویتی مردمان این دیار با شیوه مدنی و التفات به قانون خواستار حل این مشکل بزرگ شده و هستند.