در سوگ استاد علیپور دریکوند

حسام شفیعی، فعال فرهنگی اجتماعی لرستان طی یادداشتی که در اختیار پایگاه خبری گفتار ما ۲۴ قرار داده است، نوشت: سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز/ مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.
“شاعر هرگز نمی میرد و شعر او زبان زنده ای است که با عمق و زیبایی خود تا ابد حرف می زند و احساسات را نوازش می کند.”
درگذشت استاد علی مرتضایی راهی خرم آبادی ضایعه ای است که اصحاب فرهنگ و ادب لرستان و خصوصاً مردم فرهنگ دوست بالاگریوه را به سوگ نشاند.
علی مرتضایی معروف به راهی خرم آبادی که ما بیشتر وی را بنام علیپور دریکوند می شناسیم بعد از تحمل یک دوره رنج بیماری به دیدار معبود شتافت.
ایشان، بی شک گنجینه شعر بومی لرستان و بالاگریوه در زمان حیات خود بود که فارغ از هیاهوهای رسانه ای و مجازی چه در زمان مسئولیتش در ۳ دوره انجمن های ادبی خرم آباد، شورای شعر و موسیقی صدا و سیمای مرکز لرستان و چه در سایر محافل علمی و هنری، عاشقانه و دلسوزانه در راستای اعتلای فرهنگ و هنر لرستان سخن می گفت و خدمات ارزشمندی را از خود بر جای گذاشت.
در اکثر قالب های شعر فارسی سروده هایی دارند و به ویژه رباعیات کم نظیرش در اوج قرار دارند، از سوی دیگر ابیات طنز و انتقادی این شاعر بلندآوازه بخصوص در زمینه مسائل اجتماعی زبانزد خاص و عام بوده و هست.
وی که در اولین کنگره منطقه ای بالاگریوه که در شهرستان پلدختر در سال ۱۳۹۱ برگزار شد، بعنوان یکی از مفاخر این سرزمین مورد تجلیل قرار گرفت، در زمینه ادبیات و موسیقی محلی مناطق لر نشین خصوصا شعر و موسیقی بالاگریوه تبحر زیادی داشته و اولین کسی می باشند که غزل، رباعی و دوبیتی را در گویش بالاگریوه ابداع نموده و در زمینه نقد و بررسی شعر معاصر به عنوان یکی از مرجع های مهم محسوب می‌شود.
انسانی فوق العاده دوست داشتنی و معتمد اجتماعی که سجایای اخلاقی وی زبانزد خاص و عام بود و در عمر پر برکت خود با شناخت دقیق و عمیقی که از شعر، موسیقی و جامعه ایلیاتی مناطق لرنشین داشت، منشا خدمات متعدد هنری و اجتماعی با تکیه بر دانش و پشتوانه علمی بود.
بی تردید و یک از مفاخر و چهره‌های فرهنگی و جریان‌ساز هنری در استان لرستان و خط بالاگریوه بود که نام و آثار وی برای همیشه در یادها خواهد ماند.