حقوقدان و پژوهشگر حوزه اجتماعی لرستان عنوان کرد:

درباره فلسطین…

شخصاً هرچند می‌دانم اسرائیل به رأی هیچ محکمه‌ای تمکین نخواهد کرد، لیکن معتقدم دست کم یکی از راه‌های کندکردن آتش انسان‌سوزی صهیونیست‌ها، طرح شکایت در مراجع بین‌المللی است و در مرحله بعد اینکه همه انسان‌ها پیش‌فرض‌های ذهنی خود را کنار گذاشته و فارغ از هر اندیشه و گرایشی، انسان‌کشی سیستماتیک و عامدانه نسبت به مردم غزه را محکوم کرده و بر علیه آن اقدام عاجل نمایند.

بهزاد مومنی مقدم، حقوقدان و پژوهشگر حوزه اجتماعی لرستان طی یادداشتی که در اختیار پایگاه خبری گفتار ما قرار داده است، نوشت: اخیرا کانون وکلای دادگستری در نشستی با حضور دکتر ظریف و دو تن از اساتید حوزه حقوق بین‌الملل موضوع فلسطین را از منظر حقوقی بررسی کرد که برای بنده بسیار امیدبخش، ضروری و موثر بود. چرا که معتقدم به موازات همه اقداماتی که در راستای احقاق حقوق مردم بی‌گناه غزه انجام می‌شود، کشاندن بازی به میدان حقوقی نیز می‌تواند تأثیرات بسیار بزرگی را در روند ماجرا داشته باشد!
با وجود اینکه همه سخنرانان این نشست در مورد حق مشروع فلسطینیان برای دفاع از سرزمین خود اتفاق نظر داشتند، اما برخی نیز معتقد بودند که اقدام حماس می‌تواند مصداق نقض حقوق بشر نیز باشد.
موضوع فلسطین را نباید از میانه ماجرا بررسی و تحلیل کرد.از نظر من وقایعی مانند جنایات هولناک و کشتار مردم غزه، آزمون آزادگی است و حداقل وظیفه هر صاحب قلم و صاحب رسانه‌ای این است که این رویدادها را در بستر و‌قایع تاریخی ببیند و سعی نماید شرایطی را درک کند که در آن جوانانی جان خود و خانواده‌هایشان را به خطر می‌اندازند تا تیرهای کم‌رمق‌شان را به سمت دشمنی شلیک کنند که اطمینان دارند قرار نیست با این تیرها از بین برود.
اگر خلاصه‌ی تاریخ اسرائیل را مرور نماییم، تردیدی در حقانیت هر مخالف رژیم صهیونیستی نخواهیم داشت. اگر چه یهودیان تا قرن سوم میلادی ساکنان اصلی فلسطین بودند. اما از آن پس تا قرن بیستم میلادی اکثریت ساکنان این سرزمین نکبت‌بار، مسیحی و مسلمان بوده‌اند.تا اینکه مسیحیان اروپایی که از پونه‌‌ی جلوی لانه‌شان متنفر بودند و یهودی‌هایی که پس از قرن‌ها امید داشتند که به سرزمین موعودشان برگردند، فلسطین را انتخاب کردند. انگلستان هم که مال غیر را با بیانیه موسوم به بالفور به یهودی‌ها فروخت و از آن پس اشغال و کشتار و آوارگی رویه متداول حوادث فلسطین است.
اسرائیل نه به قطعنامه‌هایی مانند ۱۸۱ و ۲۴۲ شورای امنیت پایبند است، نه عضویت در معاهداتی همچون پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای یا کنوانسیون بین‌المللی منع جنگ‌افزارهای شیمیایی را پذیرفته است. نه به رأی دادگاه لاهه در خصوص محکومیت شهرک‌سازی در سرزمین‌های اشغال شده اعتنا می‌کند و نه حتی به پیمان‌های اسلو یک و اسلو دو پایبند است. از اعلام تعداد بمب‌های هسته‌ای‌اش هم که ابایی ندارد!پس چگونه می‌توان از چنین رژیمی در نظام بین‌الملل دفاع کرد؟!
کشتار این روزهای زنان و کودکان در غزه قلب هر انسانی را به درد می‌آورد.
شخصاً هرچند می‌دانم اسرائیل به رأی هیچ محکمه‌ای تمکین نخواهد کرد، لیکن معتقدم دست کم یکی از راه‌های کندکردن آتش انسان‌سوزی صهیونیست‌ها، طرح شکایت در مراجع بین‌المللی است و در مرحله بعد اینکه همه انسان‌ها پیش‌فرض‌های ذهنی خود را کنار گذاشته و فارغ از هر اندیشه و گرایشی، انسان‌کشی سیستماتیک و عامدانه نسبت به مردم غزه را محکوم کرده و بر علیه آن اقدام عاجل نمایند.
همچنین با نتیجه‌گیری این نشست نیز موافقم که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال مسئله فلسطین، بسیار هوشمندانه و منطبق بر منافع و امنیت ملّی است و این سیاست می‌بایست ادامه داشته باشد.
* پژوهشگر مسائل اجتماعی لرستان