بارش‌های خوب، محرومیت پابرجای لرستان و بی‌تفاوتی مسوولان!

معنای این آمار آن است که استان ما از نظر بارندگی، از میانگین بلند مدت کشور گذشته است. این حجم از بارش به این مفهوم هم هست که سال آبی مذکور کم و بیش برای ما ” ترسالی” محسوب می‌شود.

از برکات این بارندگی در لرستان، جان گرفتن طبیعت و جنگل و مرتع و سرسبزی دشت و دمن و شارژ روحی مردم است. فقیر و محروم که باشی ولی، آسمان هم بر تو بخیل نباشد، باز هم جای شکرش باقی است که لااقل چشمان نزار و ناامید آدمی به قامت سبز دار و درخت و کوهستان و شُر آب آبشاری و رودخانه‌ای روشن می‌شود و انبساط خاطری و کورسوی‌امیدی دست می‌دهد.

اگر بارندگی‌ها کم و بیش تا نیمه اردیبهشت ادامه داشته باشد، شاید بتوان پذیرفت که استان ما از دام \” خسکسالی هواشناسی\” رسته است اما، اگر چنین نشود، خشکسالی هواشناسی، خشکسالی کشاورزی و خشکسالی هیدرولوژیکی همچنان برای لرستان باقی و پایدار هستند.

در صورت عدم تداوم بارندگی‌ها، باز هم کشت دیم ما ( که ۷۵ درصد اراضی لرستان را در بر می‌گیرد) به خصوص در شهرستان‌های پلدختر، کوهدشت، رومشکان، دوره چگنی و حتی خرم آباد با مشکل کمبود رطوبت و در نتیجه اُفت عملکرد و کاهش تولید مواجه خواهد شد. مختصر کشت آبی ما هم تفاوت چشمگیری با سالیان گذشته نخواهد داشت زیرا موفق نشده‌ایم بخش مهمی از بارش‌ها را توسط ابنیه آبی از پیش احداث شده، ذخیره نمائیم. سهل است که از نظر آب آشامیدنی هم در شهرستان‌های کوهدشت و نورآباد و پلدختر و البگودرز نیز مشکل خواهیم داشت و حتماً داستان آب‌رسانی با تانکر به ده‌ها روستا تکرار خواهد شد.

با این حساب اما، عملکرد مدیریت ارشد این استان محروم و بی‌کس تعجب بر‌انگیز است! محاسبات سرانگشتی نشان می‌دهد که با فرض نفوذ و تبخیر نیمی از بارندگی‌ها، بین ۵ تا ۶ میلیارد متر مکعب روان آب ناشی از بارندگی‌های استان از طریق شبکه هیدرولوژی و رودخانه‌های آن روانه استان‌های پائین دست شده است. این همه کلیپ که از طغیان رودخانه‌ها و توفنده شدن آبشار‌های آن از اواخر زمستان تا کنون در فضای مجازی دیده‌ایم، بخشی از آن ۵ – ۶ میلیارد متر مکعبی است که روانه پائین دست شده است. در کمال شرمندگی و خجالت ( برای مسئولان و نمایندگان پر ادعا دهه‌های گذشته تا کنون)، لرستان تنها توان ذخیره‌سازی ۲۰۰ میلیون متر مکعب یا به عبارت بهتر و گویاتر ۰/۲  میلیارد متر مکعب از این حجم عظیم روان آب را دارد!

تعجب برانگیزتر و خجالت‌آور‌تر آن که اخبار و اطلاعات منعکس شده توسط خود مسوولان حاکی است که همین ظرفیت کوچک هم تا کنون آب‌گیری نشده است و به طور متوسط ۳۷ درصد مخزن سد‌های فسقلی و یا کوچک لرستان از آب پر هستند! چرا می‌گوییم سد فسقلی یا کوچک، زیرا در مقایسه با سد دز ۳/۵ میلیاردی و سد‌های سیمره و کرخه ۴ – ۵ میلیارد متر مکعبی، آبگیر‌های ما سد به حساب نمی‌آیند.

اما….. اما، گویا قرار نیست همین ظرفیت ناچیز تا کم هم ذخیره شود تا فردا روز باز هم داستان خشکیدن کاکارضا و کشکان و قیل و قال کشاورزان و مسئولان در الیگودرز و سیلاخور و پل هرو و چغلوندی و کاکارضا و چگنی و معمولان و پلدختر و کوهدشت و… گوش نواز شود!

جا دارد کارشناسان و مطلعین و متخصصین و رسانه‌های استان از مدیریت ارشد استان پرسش کنند چرا تا بارندگی‌ها در میان هستند همین ظرفیت محدود را آب‌گیری نمی‌کنید که در ماه‌های خشک پیش رو به زخمی از زخم‌های کاری و عمیق این استان بزنید؟! آیا وزارت نیرو به شما اجازه نمی‌دهد؟! آیا همین سد‌های کوچک جایی‌زده شده‌اند که جریان آب آن چنانی به پشت آن‌ها نمی‌رسد؟! آیا خوزستان به شما اجازه نمی‌دهد؟! آیا مانده‌اید تا بارندگی‌های آخر را ذخیره نمائید؟! اگر بارندگی آن چنانی در آینده نداشتیم، چه کسی حوابگو است؟! داستان چیست؟! ماجرا را با مردم در میان بگذارید چه مشکل فنی باشد چه هر مشکل و مانعی دیگر. این یک خواست و مطالبه استانی است که نیاز به پاسخ گویی و روشنگری دارد. مطالبه مهمی است؟! آن همه آب را از دست داده و می‌دهید، لااقل بگویید چرا نمی‌توانید به اندازه   ۰/۲ میلیارد متر مکعب از آن را برای این استان محروم و بی‌فریادرس ذخیره کنید که لااقل آب برای شرب و احشام خود داشته باشند. همین!